"En yüksek gücün aynı zamanda en mütevazi güç gibi göründüğünü ve tanrısal olanın, hiçbir zaman belli bir tevazu ve acı olmadan ortaya çıkamayacağını ne zaman anlayacağız."
Zira hayatın yasası karışmaktır, ebedi dönüşünde dışarıda kalmayı kabul etmez. Kim bu sıcak akıntıya girmeyi redderse kıyıda susuzluktan kavrulur, kim katılmazsa hayatı bir ebedi dışarıda kalmaya, trajik bir yalnızlığa mahkumdur.
Sadece ender olan genişletebilir zihnimizi, sadece yeni bir şiddet karşısında ürperirken büyür duygularımız. Bu yüzden sıra dışı olan bütün büyüklüklerin ölçüsüdür.
Zaman zaman çok mutsuz oluyorsak muhtemelen nedeni gerçek olmayan bir şeye inanmamızdır. Bizi azarlayan kendi sesimizi işitmemiz.
...
Kulağa nasıl gelirse gelsin ses bizimdir oysa ve onu sustarabiliriz.