Kaybettiğimiz ruhlara,
Tam 13 yıl oldu.
Eğer Tanrı varsa ve canı sıkıldıkça dünyayı çeken uydusundan burayı izliyorsa, benim gibi kadınların kanallarına denk geldikçe kanalı değiştiriyordur. Bizi eski bir Türk filmi dramında bayağı buluyordur, yüksek zümre edebiyatını seven züppe yaratıcı. Ondan ölesiye nefret ediyorum,
'Fırtınalar kopuyor' demişsin yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde
Oysa ben bin mevsim sana fırtılanandım sen bilmedin
Gittiğine inansam dönmeni beklerdim..
. K. Tazeoğlu
Aşkın en acımasız yanı; Ağzından çıkmaya cesareti olmayan sözlerin, yürekte fırtınalar koparmasıdır.
[Aragon]
Rengi uçmuş,sıradan yaşamımızda kendimize bir ziyafet çekmek istediğimiz zaman kitapların kapağını aralarız.Büyük bir açlıkla sayfaları çeviririz.Gözlerimiz sözcükleri iştahla birer birer yerken zaman ve mekandan kopuveririz.Başka insanların,başka diyarların görünmez konukları oluveririz.bu deneyimin ardından yaşadığımız ana geri döndüğümüzde ise ruhumuzda kopan fırtınalar ya şiddetlenir ya dinginleşir ama her zaman bir şeyle değiştirir içimizde.
Akşam dalgalar vurur sahil boyuna vurur içimi yıkar
Siyah kelebeklerim uçar delice ahım ölüme kadar
Gülüm diye diye canım diye diye deli oldum ben
Canım bile bile gülüm bile bile kölen oldum ben
Adını yazmışlar gökyüzüne
Fırtınalar düşmüş kaderime
Yolumu çizmişsin sen yine
Emrin olur gülüm emrin olur
KAYAHAN-EMRİN OLUR
Kalbimde ıklimler soğuk... Kalbim kar topu... çok üşüyorum... Bazen ateş yakıyorum içimde... Isınıyor tüm hücrelerim. Bitti diyorum bitti üşümüyorum artık. Umut... Sonra aniden rüzgar başlıyor... Fırtınalar kopuyor içimde... Ateş sönüyor... Sağa sola çarpıyorum kendimi. Gözlerimden yaşlar boşalıyor. O ateş benim son umudumdu tutmam lazım diyorum kalbimde... Geçmiyor, umudum tükeniyor... Yığılıp kalıyorum kalbimin bir köşesinde. Umudum sönüyor... Üşüyorum... Ateş söndü... Sonra yavaş yavaş rüzgar diniyor... Bu sefer daha şiddetle ağlıyorum. Neden az önce değil de şimdi dindin diye. Yavaş yavaş üşümem geçiyor... Tüm hücrelerim ısınıyor... Göz yaşlarım elmacık kemiklerimde kuruyor... Güneş duruyor tepemde her şeye inat yüzüme vuruyor. Tüm umutsuzluklarıma inat tam tepemde... O zaman anlıyorum umut bir kıvılcımdır kalbimizde. Ateşleriz kimi zaman körükleriz. Bir rüzgar gelir alır götürür umudumuzu. Yalpalarız... Sineriz kendi köşemize, isyan ederiz. Sonra geçer... Her şey gibi acı gibi sızı gibi geçer... Rüzgar diner ve kapkara bulutların arkasından gülümser güneş... Umudumuzu hiç kaybetmeyelim çünkü Allah verdiği her nefeste yeni bir umut armağan eder bize...
öyle hüzünlü bakma bana
ahh adam !!
fırtınalar sarıyor yüreğimi
ki yeni kopmalara gebedir hâl
darmadağın bir düş sarmalındayım
...ve damlaların döküldüğü o kirpiklerine
asmak istiyorum kendimi...
Melike Melis Öneş - Sözyaşlarım
Belki şurada sessiz, sakin biri vardır, kimsenin farketmediği... Belkide zihninde fırtınalar kopuyor, ruhunda ilhamlar coşuyor, yüreğinde merhamet kaynıyordur... Bilemezsin..,
Bazen firtinalar iyi gelir insana, gemini biraz dagitir ama hicbir pislik koymaz
Nehir gibidir insan, sadece üstü bilinir; derinliklerinde ne saklar, ne fırtınalar kopar söylemez, sessizce akar ve gider.
Mevlana
"Güneş parlıyorken, herkes seni sevebilir unutma. Ama gerçekten kimin umrunda olduğunu ancak fırtınalar eserken öğrenirsin."