Sözün tesir gücü onun güzelliğinde değil, muhatabının ona kalbini açmasındadır. Sıradan bir söz dahi, onu almaya hazır bir kalpte fırtınalar estirir.
Sayfa 235Kitabı okudu
Ömrümüz patlayan fırtınalar mı
Fırtınalar mıydı bizim
Sayfa 82
“Raskolnikov yeniden yürümeye başladı. ‘Acaba nerede okumuştum.’ diye düşünüyordu bir yandan da, ‘İdam mahkûmunun biri ölümünden bir saat önce, yüksek bir dağın tepesinde, ancak iki ayağının sığabileceği kadar daracık bir yerde yaşaması gerekse, çevresindeyse uçurumlar, okyanuslar, sonsuz karanlıklar, fırtınalar ve sonsuz bir yalnızlık olsa, yine de o bir avuç yerde ömrü boyunca, binlerce yıl, sonsuza dek yaşamanın, o anda ölmeye yeğleneceğini söylemiş. Yeter ki yaşasın! Yalnızca yaşasın! Aman Tanrım, bu nasıl gerçek böyle! Bu nasıl gerçek! İnsan ne alçak yaratıkmış!’ Raskolnikov bir dakika kadar durup düşündü, sonra ‘Bunun için insana alçak diyen de alçaktır!’ diye ekledi.”
Savaş onay gören cinayettir.
Sayfa 435Kitabı okuyor
" Derken denizin dinginliğine, huzuruna bakıyor kadın, denizin sessizliğine. Büyüklüğüne, azametine. Bir şeyin nasıl dışarıdan bu denli huzurlu görünmesine karşın içinde dünyanın karmaşalarını barındırmasına şaşakalıyor kadın. Durgun gibi gözükmesine karşın içinde fırtınalar barındırmasına. ''
Sayfa 76 - Çizgi Kitabevi - 1. Baskı, Ocak 2013 - [ Woyzeck Sendorumu] adlı öyküden.Kitabı okudu
Birisi onun ruhuna dokunabilsin, orada ne fırtınalar koptuğunu görsün istiyordu.
“Bazen fırtınalar iyi gelir insana. Tekneyi biraz yıpratır ama güvertende hiç pislik kalmaz.”
Sayfa 133
Atlas denizine çıktıktan sonra yakalandığınız fırtınalar da istediğiniz kadar ateist, deist, bilmem ne olun, takla atarak Allah'a sığınıyorsunuz.
Sayfa 293Kitabı okuyor
Ne kışlar geçirilir, ne zorlu fırtınalar eser,
ağaç kökleri devrilir; ve derken, ortalıkta bir hayat işaretinin kalmadığı sanılan bir anda, kuru bir
dalın ya da bir kayanın bir ucunda bir serçe öter.
Sayfa 63Kitabı okuyor
İç ve dış dünyamızda nice fırtınalar kopar. Güvendiğimiz cümle kaleler, ümitler yerle bir olur. Biz kullarla uğraşırken gerçek, hakikat çamurlara düşer, kaybolur.
Gözlerinde sonsuzluk dinleniyordu
Ellerini tuttum, ve gözyaşları parlak, kopmaz bir bağa dönüştü
Binyıllar, fırtınalar gibi uzaklara kaydı
Onun boynuna sarılıp yeni yaşam için gözyaşları döktüm.
Bu sendeki tek rüyaydı.
Uçup gitti, ama geride yansıması olarak gecenin göğüne ve onun güneşine, sevgiliye olan o sonsuz ve sarsılmaz inanç kaldı.
Bazen fırtınalar iyi gelir insana. Tekneyi biraz yıpratır ama güvertende hiç pislik kalmaz.
"Ben onlara ne dedim biliyor musun? Hiçbir şanslarının olmadığını. Çünkü seninle ben evleneceğim. Bir gün. Seninle evleneceğim. Bonkör davranıp zamanını senin seçmene izin vereceğim, on yıl sonra da olsa. Hatta yirmi. Fakat bir gün karım olacaksın."
Sayfa 348Kitabı okuyor
... yanındayken içinde bulunduğumuz sıradanlık uzaklarda çok büyük fırtınalar koparabilir.
Sayfa 172Kitabı okudu
Burada fısıldanan sözlerden sana ne? Sen peşimden gelmeye bak, bırak onları, ne derlerse desinler! Fırtınalar karşısında tepesi asla eğilmeyen sağlam bir kule gibi metin ol, çünkü bir kimse ki bir düşüncesi varken kafasının içinde bir başka düşünce belirmiştir, bu düşüncelerden biri ötekinin gücünü azalttığı için, o kimse daima hedefinden uzaklaşır.
Sayfa 38Kitabı okuyor
