Acıma, yaşam duygusunun erkesini artıran gerilim verici duyguların karşıtı bir duygudur: çöküntü verici bir etkisi vardır. Kişi, acıma duyduğunda, gücünden yitirir. Acıma yoluyla, zaten acı çekmenin kendisinin yaşama getirdiği güç eksilmesi, yoğunlaşır, çeşitlenir. Acı, acıma yoluyla bulaşıcı hale gelir.
Bir erdem, kendi buluşumuz, kendi kişisel"özel gereksinmemiz ve gerekirliği"miz olmak zorundadır: başka her türlü anlamda, bir tehlikeden başka bir şey değildir. Yaşamımızın belirlemediği şey ona zarar verir.
Sayfa 15Kitabı okudu
Artık akıllandık. her anlamda alçakgönüllüyüz. İnsanı artık tinden ve tanrısallıktan türetmiyoruz. Onu aldık ve hayvanların arasındaki asıl yerine koyduk. O bizim için en güçlü hayvandır. Çünkü en kurnaz odur. Tinselliği de bunun sonucudur. Bir diğer yandan burada dile gelmek üzere olan bir kendini beğenmişlikten kendimizi korumaya çalışıyoruz. Bundan sakınıyoruz. İnsan sanki hayvan gelişiminin art niyeti imiş gibi gibidir. O hiç te yaradanın baş tacı değildir.
Sayfa 19Kitabı okudu
Günahtan kurtulduğuna inanmak mutluluk veriyorsa, bunun için gerekli olan, insanın günahkar olması değil, kendini günahkar hissetmesidir.
Sayfa 31Kitabı okudu
Dürüstlükle en ufak alışverişi olan kişi, bugün bilmek zorundadır ki, bir tanrıbilimci, bir rahip, bir papa, söylediği her tümceyle, yalnızca yanılıyor değil, yalan söylüyordur.
Sayfa 54Kitabı okudu
Kolay yaşamak mı istiyorsun? Sürüde kal ve sürü sevgisi uğruna kendini unut.
Grek sahnesinin en üzüntülü kişisi olan mutsuz Oedipus, Sophokles'in elinde en
soylu insan diye anlaşılmıştır. Oedipus, bilgeliğine karşın yanılan ve açması
bir kimse olarak belirtilmiştir. Oedipus, sonunda, korkunç acıları yüzünden,
ölümünün üstünden aşan büyülü, verimli bir gücü kendi kendini yıpratmak için
kullanılır. Soylu insan suç işlemez, derin görüşlü ozanın bize söylemek istediği
şudur: onun davranışıyla her yasa, her doğal düzen, belki de töresel evren çökebilir.
Bu davranışla etkilerden daha yüksek büyülü bir çevre ortaya çıkabilir. Bu etkiler,
çöken eskinin kalıntıları üzerinde yeni bir evren kurar. Dine çok bağlı bir düşünür
olan ozan bize şunu söylemek istiyor: ozan olarak bize olağanüstü durumda
korunmuş bir sorunlar düğümünü gösteriyor, yargıç bu düğümü yavaş yavaş, ilmik
ilmik kendi özel yıkımı içinde çözüyor. Gerçek Helen sevinci, bu çatışımlı (dialektik)
çözülüş içinde öylesine büyüktür ki, bu nedenle, düşünülen bir bayram alayı bütün
yapıtı kaplar, bu topluluk konunun insanı ürperten şu varsayım doruğunu her yerde
kırıp geçer. "Oedipus Kolonosta" da engin bir aydınlığa yükselen bu özdeş parlaklığı
karşımızda buluruz, gelip çatan yaşlılık yüzünden zavallılığın taşkınlığı önüne dikilir,
bu durum onunla ilgisi bulunan herkes için salt acıya katlanış demektir tanrısal
bir ülkeden inerek gelen ve bize yönelen kahramanın edilgen salt davranışı
içinde en yüksek etkinliğe ulaşan olağanüstü bir parlaklık vardır
