Beyaz Geceler, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski’nin insan psikolojisini ele alan ve karmaşık duyguları çok sade ve ustalıkla anlatan eserlerinden sadece biri.
Roman, ilk kez 1848 yılında, Oteçestvennıye zapiski dergisinin 12. sayısında Dostoyevski imzasıyla yayımlanmış ve yazarının gençlik arkadaşı olan şair A. Pleşeev‘e atfedilmiştir.
Beyaz
''Henüz dünyada sonuç niteliğinde hiçbir şey gerçekleşmemiştir; dünyanın son sözü ve dünyaya dair son söz henüz söylenmemiştir; dünya açık ve özgürdür; her şey hala gelecektedir ve daima gelecekte olacaktır.''
"Sevdiğimiz bir kadına bize verdiği her gün ve her mutlu an için sonsuza kadar müteşekkir olmalıyız. Ancak ondan hayatı boyunca sadece bizi düşünmesini talep edemeyiz."
Dostoyevskı/ Amcanın Rüyası.
Dostoyevski (Fyodor Mihailoviç).1821 Moskova'da 30 Ekim'de doğar. 1842 Ağustos ayında, Fyodor asteğmen rütbesini elde eder. 1844'de ordudan ayrılır ve yazmaya başlar. 1848'de ilk şiddetli sara nöbetlerini geçirir. 1881 28 Ocak'da iki kanama sonucunda ölür.
Çarlık Rusya' sında 1800'lü yıllarda Mordasov'da geçen romanda, ihtiyar ve hasta, makyajla kendini gizlemeye çalışan eğlence düşkünü bir prens. Asaletine ve parasına sahip olma hırsıyla prensle evlenmeye ya da, kızlarını ona vermeye çalışan, nu sayede sosyeteye karışma hayalleri kuran küçük bir kent burjuvasının hikayesi anlatılmaktadır.
Kitabın tercümesi ve mizanpajı çok yetersizdir.
#Kitapşuuruinsanlıkşuurudur.
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski'nin ilk romanıdır. Eser, mektup-roman tarzında yazılmıştır. Rus edebiyatında sık sık karşılaşmakta olduğumuz ve her dönemin en belirgin sorunlarından olan yoksulluk vurgulanmak istenmiştir. Dönemin St. Petersburg'unu ve yoksulluk içinde bir toplumun talihsiz yaşam şartlarını göz önüne sunmaktadır. Yaşlı bir katip olan Makar Devuşkin, uzaktan akrabası ve biricik aşkı olan yetim kalmış, genç ve güzel Varvara Dobroselova'nın sıkıntılarına büyük fedakarlıklar göstererek çare olmaya çalışır. Yoksul insanların değişmez ve birbirine çok benzeyen kaderleri, çektikleri ortak acılar farklı karakterlerle okuyucuya aktarılmaya çalışılmış. Okuyup bitirdiğimde buruk bir his kalmıştı yüreğimde. Kitapta beni en çok etkileyen kısımı paylaşmak istiyorum. Devuşkin'in kaldığı odanın yanında bir aile yaşıyordu, ve söyle diyordu bu zavallı İNSANCIKLAR için;
"Odaları hep sessiz sakin olur, sanki içeride kimse yaşamıyormuş gibi."
İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202360,9bin okunma