Gitmek diye bir gerçek var hâkimim. Kimileri buna tercih diyorlar. Bence cinayet...
İnsanlar iyilikleri görünür olmayınca yardım etmeyi sevmiyorlar...
İki insanın birlikte söyleyeceği kelimeleri de kaderdendir. Kelimeler bittiğinde yolun sonuna gelinmiştir artık...
Biliyor musun, çocukluğunu başkalarının eşyalarıyla yaşayanlar ömürlerinin kalanlarını da başkasına aitmiş gibi ödünç yaşıyorlar. Her an ellerinden alınacakmış korkusuyla...
Türkü, var ve yok olma eşiğinde büyüyen kadınlarımızın,kendilerini var olduklarına inandırmak için, kuytu köşelerde kendilerine duyurdukları sestir. Ne söylediklerinin önemi olmaz çoğu zaman...
Biliyor musun, çocukluğunu başkalarının eşyalarıyla yaşayanlar ömürlerinin kalanlarını da başkasına aitmiş gibi ödünç yaşıyorlar. Her an ellerinden alınacakmış korkusuyla.
Pamuk şeker, çocukların gönlünde nasıl sonsuz mutluluk oluşturuyorsa bir tavır, kötü bir söz de o büyüklükte boşluk oluşturur.
Hava soğuk. Kararmış ruhumla kara taşlı yapının avlusunda, gecenin karanlığını adımlayan karınca gibi hissediyorum kendimi. Görünür olamam bu halimle.
Adımlıyorum önce. Sonra çağın hastalığı telefon çıkıyor cebimden. Kara taşlı yapıdan biraz ışık ve gölge koparılmalı. Filtre edilip, sosyal medyada paylaşılmalı. Yeni bir filtre keşfetmişim ki...
Metin Altıok-Soneler
I
Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman;
Aşındırarak bütün güzel duyguları.
Bir yarım umuttur elimizde kalan,
Göğüslemek için karanlık yarınları.
Ağzımda ağzının silinmez ılık tadı,
Damağımda kösnüyle gezinirken;
Yüreğimde yılkı, aklımda ölüm vardı,
Dışarda rüzgar acıyla inilderken.
Unutulmuyor ne tuhaf dünya işleri,
Seninle bir döşekte sevişirken
“Gitmek diye bir gerçek var hâkimim. Kimileri buna tercih diyorlar. Bence cinayet.”