"özlemini çektiğim şey aşk değil. üzerinden çok zaman geçti. bu... bu geçmişe duyulan özlem. her şeyin daha güzel olduğu bir zamanın anısı. İşlerin yolunda gittiği zamanların..."
🎬masumiyet, 1997
🎬kader, 2006
Bugün bir markette alışveriş yaparken gözüm çay paketlerine takıldı çocukluğumda babamın aldığı paketti gözüme takılan, anacığımın mavi çaydanlıkta demlediği ve kardeşlerimle acaba bizde içebilir miyiz diye heyecanla beklediğimiz çaydan bir çay almak istedim, dedim " belki beni geçmişe götüren bir bardak çay içerim" eve gelince demledim. Ne bir koku ne bir tat ne bir heyecan. Al sana işte diyorum çay burda iç doya doya ama özlemim çaya değilmiş belliki. Gözüm hâlâ pakete takılı gidip gelip mutfağa bakıyorum. Ne kadar tuhaf insanın ruh hali bir dakikada tüm gününü evirip çevirip bir noktaya odaklıyor. Söz konusu geçmişe özlem olunca insan daha bir hassas oluyor. Her günümüzün ve sevdiklerimizin kıymetini bilmek umuduyla...
🥺🌼
Eskiler mi güzeldi, eskiden mi güzeldi?
Geçmiş zaman olur ki hayalî cihan değer. Dede evinde bayram kahvaltısı...
Hayali
Her geçen gün herşey orijinalliğini yitiriyor,yok oluyor...
Herkeste geçmişe bir özlem düşüncesi hakim.Samimiyetler bile menfi.Kisi kendine bile yalnızlaşıyor.Sanirim Zaman herkesi artık deforme ediyor....
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
"Özlemini çektiğim şey aşk değil. Üzerinden çok zaman geçti. Bu.. bu geçmişe duyulan özlem. Her şeyin daha güzel olduğu bir zamanın anısı. İşlerin yolunda gittiği zamanların.."
Zulüm
Neredeydik biz?
Yıllarca nerede kaldık biz?
Geçmişe mi ağlayalım yoksa şimdiki zilletimize mi
Ey Emin! Anam babam sana feda olsun diyen ümmetin nerede ?
Ah Nebi!
Ümmetin, acının şarkılarını söyler oldu geceleri,
Zulmün sesizliği ile körebe oynar gündüzleri...
O şanlı zaferlere nasıl özlem çekiyorum biliyor musun? Sadece şekilde Müslüman kalabildik, bizden olanlar da bizden değildi artık...
Zulüm sarmışken dört bir yanı, yine susanlardan olursak Allah’ım
Sakın affetme bizleri.! Neredeydik Ey Kudüs!
Yıllarca uyur olduk...
Artık uyanır mıyız? 🖇️🌾
İnsan yaşadığı anın can yakıcı sorunlarını gördükçe geçmişe olan özlem de derinleşiyor...
Yeryüzü ağlıyor , gökyüzü haykırıyor !!
Neredeydik biz?
Yıllarca nerede kaldık biz?
Geçmişe mi ağlayalım yoksa şimdiki zilletimize mi
Zilletin hamuruyla yoğurdular da bizi hiçbir şey yapmadık.Bakıverdik sadece bir de sıkılmadan “Üzgünüz” dedik
Hani... Nerede içimizdeki Ömer Faruk, görüyor musunuz?Nerede Ömer’in adalet kılıcı hani... Biliyor musunuz ?
Nasıl sattık adaletini, vazgeçilmişliğin zirvesine nasıl da ulaştık...Hisler taştan da katı oldu artık...
Taşlar ağlar oldu halimize...
Ve bir acı çarpar kalbe, sonra bir dua ah eder...Ey Râsul! Neredesin?
Ey Emin! Anam babam sana feda olsun diyen ümmetin nerede ?
Ah Nebi!
Ümmetin, acının şarkılarını söyler oldu geceleri,
Zulmün sesizliği ile körebe oynar gündüzleri...
O şanlı zaferlere nasıl özlem çekiyorum biliyor musun?Sadece şekilde Müslüman kalabildik, bizden olanlar da bizden değildi artık...Zulüm sarmışken dört bir yanı, yine susanlardan olursak Allah’ım
Sakın affetme bizleri.!Neredeydik Ey Kudüs!
Yıllarca uyur olduk...
Artık uyanır mıyız?
~ Yahya
Yalnızlık geçmişe özlem çiçeği canlı duvarların.
Yalnızlık, yeryüzünde adanmış faniliğim.
Ernesto Che Guevara
Geçmişe melankolik bir duygu ile özlem duymak, insanın en gizemli ruh hallerinden birisi diye düşünürüm hep. Bunun temelinde belki de geçmişteki haline özlem duyuyordur insan, adını hatırlayamadığım bir filmde duymuştum "Mücadele etmemizin sebebi, dünyayı değiştirmek için değil, dünyanın bizi değiştirmesine izin vermemek için." O halde geçmişe özlem duyan insanların adı konmamış adı Mücadeleyi bırakanlar kervanı. Mükemmel şekilde mücadeleyi bıraktığım bir dönem de olduğum için bu durumu anlayabiliyorum. Simone de Beauvoir bu durumu şöyle açıklamış; "Birden geçmişimin bana neden zaman zaman bir başkasının geçmişi gibi göründüğünü anladım: şu anda bir başkası olduğumdan!"
Çıkarım olarak geçmişe özlem duyanlar, çok büyük insan olacakmış da olamamış gibi bir şey çıksın istemem, çıkarım yapmak için yazı yazmayı da tercih etmem, sadece bir gün ileride bu yazıyı okurken, geçmişe özlem duymuyor olmayı dilerim.