Ey tanrım! Dalga dalga nurunda senin,
Göz göz korlaşan öğlen güneşinde,
Yara kesildi gözlerim,
Bir daha geceyi görmeyecek miyim?
Sayfa 44Kitabı okudu
En yalın, en saf fıtrat, ilkel olana en yakın olandır, insanın ruhu ve yaşamı ne kadar incelirse bu ilkel duyarlılık da o kadar körelir.
Sayfa 26Kitabı okudu
Çağıl çağıl içimde ilahi keder,
Dipsiz kuyuları taşırsın;
Çektiğim cefa cümle mükafatım,
Çektiğim kahır ibadetim sayılsın.
Sayfa 25Kitabı okudu
Biberiye dalı;
Mitolojide ve klasik edebiyatta aşk, sadakat ve ölüm sembolü bitki
Tabiatın sükunetinde, ormanın derinliklerinde, mehtaplı yaz gecelerinde içimizi kaplayan o müthiş huzur, bu sessiz bakışta, bu muhterem ve vakur yüzde ona çok daha yakın görünüyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
Sakinleşmişti, sanki tanıdık figürler, unutulmuş yüzler karanlıktan çıkıyor, eski şarkılar uyanıyordu; uzaklarda, çok uzaklardaydı.
Sayfa 18Kitabı okudu
Karanlık çökmüş, gökle yer kaynaşıp bir olmuştu. Sanki bir şey peşine düşmüş, insanların dayanamayacağı, dehşet verici bir şey onu yakalayıverecekmiş, cinnetin atları arkasından kovalıyormuş gibi hissetti kendisini.
Sayfa 17Kitabı okudu
Dehşetengiz bir yalnızlık kapladı içini, yalnız, yapayalnızdı, kendi kendine konuşmak istedi ama yapamadı, nefes almaya almaya bile cesaret edemedi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Yorgunluk hissetmiyordu, sadece arasıra, kafaüstü yürüyemediği için canı sıkılıyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
(...) acının daha hassas bir zaman ölçüsü vardır, saliseyi bile parçalara ayırır.
Sayfa 72Kitabı okudu
Devrim Satürn gibidir, kendi çocuklarını yer.
Sayfa 25Kitabı okudu
Dilini boğazından ne kadar uzatırsan uzat, yine de alnındaki ölüm terlerini yalayamazsın.
20. yüzyıl Alman tiyatrosunun temellerini atan Karl Georg Büchner ile selamlıyorum sizi.
Bütün toplumları etkilemiş Fransız Devrimi'ni ele alan #dantonunölümü ile tanınan yazarın uzun öyküsü “Lenz” ile…
“Fırtına ve Coşku” dönemi şairi ve yazarı Jakob Michael Reinhold Lenz, çılgınca saplantılardan kurtulmak üzere perperişan bir halde Vosges Dağları’na sığınır ve üç haftalığına papaz Oberlin’in misafiri olur. İşte, muhtemelen şizofreniden mustarip Lenz’i misafir ettiği süre boyunca şairin ruh halini ayrıntılarıyla kayda alan Oberlin’in günlüğü, bize Büchner’in Lenz’ini armağan eden kaynakların başında gelir.
Tam da temsil ettiği akımla müsemma, fırtınalı ve coşkulu ömründe akıl sağlığını tamamen yitiren J. M. R. Lenz, 4 Haziran 1792 tarihinde Moskova’da bir sokakta ölü bulunur;
gömüldüğü yer bilinmemektedir.
Modern edebiyatın leitmotivi olan kaygı, dünyaya fırlatılmış olma hissi, gerçekliğin parçalanması gibi temel ontolojik meseleler karşısında derin bir anlamsızlığa ve ıstıraba gömülen protagonistlerin öncülü sayılabilen bu eser Lenz’i ölümsüzleştirir.
Goethe ile yolları kesişmiş yazar onun “Yaşamımdan. Şiir ve Hakikat” adlı eserinden ilham almış. Goethe’nin Lenz hakkında yazdıklarını da okuyabileceğiniz bu yükte hafif pahada ağır ezber bozanı umarım teğet geçmezsiniz. 
Lenz
Kılıcımı çektiğimde kolumu tutan düşmanımdır!