Bazı şeyler, bazı zamanlar da ifade edilemez.
Düğümlenir boğazına, konuşamazsın ve cümle kurmaktan acizleşir dilin..
Kızarsın kendine, durmadan çaresiz bir şekilde ve beden kaskatı kesilir ve ruhun senden
habersiz yola çıkmıştır bile.
İçimdeki boşluğu nasıl tasvir edebilirim, bilmiyorum ama bu boşluk bana daha önce yaşamadığım,
oyunlar oynatıyor sanırım. Şuan için gerçek olan hiçbir şey yokmuş gibi her şey bir kabustan ibaretmiş gibi yaşıyorum ve gözümdeki bu perde bir türlü kalkmıyor.
Sanki hep başka bir yaşamdan, başka bir yaşama aktarılıyor bütün hücrelerim ve öylece bir karmaşanın içinde kayboluyorum ve kendimi görmekte acizleşiyorum.
Ebru Daşdöğen