Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Benim de kanımı emen bu kitabı neden okudum?
Vampir hikayeleri günümüzdeki anlatılan (çok fazla dezenformasyona uğramış ve değişim geçirmiş) hikayelerden çok eskiye dayanır. Korku hikayeleri ateş kontrol altına alındığından beri ateş başında anlatılsa gelsede “hortlak” hikayeleri 800 yıl öncesine hatta 11-12. yüzyıla kadar gidiyor. Ölüm sonrası oluşan tırnak uzaması, bakterilerin karını şişirmesi ve vücudun bu tepkimeleri dışarı atarken ağızdan kan çıkması bu cesetlerin canlı olduğunu ve geceleri beslendiğini haberini kulaktan kulağa yayarak korku saldı. Dönemin profesörleri üzerine makaleler yazıp seminerler düzenlediler, devlet tutanaklarına geçen hatta Osmanlı belgelerinde bile geçen vampirler ve mitik bir unsur olmaktan çıkıp halkın arasına karıştı.
Bu hikâyelerle büyüyen Bram Stoker hayal gücü ve Elizabet Bathory’nin bakire kan banyoları, Vlad Drakula’nın vahşi infazları gibi tarihi şeyleri derlemesine karşın hikayesinin çoğunu yerli efsanelerden aldı.
Ben kitabı okurken ilk 250 sayfa can çekiştim. Kitap en az üç ay elimde süründü. Anlatıcı dili ve hikaye akınca bir haftada bitirdim. Şahsen öncesinde vampir hikâyelerini, cadıları, Elizabet Báthory ve Kazıklı Voyvoda’ya dair bir çok şey dinlemeseydim tıkandığı yerde bırakırdım. Klasik olduğu için değil ama kült bir eser olup referans alındığı için ve okudum diyebilmek için okudum.
Her ne kadar hortlakların günümüzde gerçek anlamda olmadığını bilsekte hala aramızdalar çünkü bütün hortlakların ortak özelliği; “hayatlarını, canlı bir yaratığın yaşam gücünü tüketerek sağlıyorlar.” Kan emicilerden uzak olduğumuz bol okumalı günlere…
"İyi bir kitap, gerçek bir hazinedir."
Bulwer Lytton
Hii. Kaldığım yerden seriye devam ediyorum. Heyecanla, merakla kitapları resmen yutuyorum. Bu kitapta Rose'un Dimitri'yi ararken yaşadıkları ele alınmıştı. Dimitri'nin ailesiyle tanışması, Simyacı denen grupla karşılaşması ve en büyük sürpriz Rose'un babası Abe Mazur'la nihayet tanışması. Ve tabiki Dimitri'yi de bulup öldürmesi ardından akademiye Lissa'ya dönüşü. Ama Rose'u Dimitri'yle alakalı çok büyük bi sürpriz bekliyo. Rose avcı konumundayken artık av haline dönüyo. Onu avlayan da Dimitri. Bakalım 5. Kitapta neler olucak ??? 🤦️🤦️ #ALINTI
#OKUDUMBİTTİ
Rose Hathaway'in hayatı bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. Kısa süre önce St. Vladimir Akademisi'ne düzenlenen saldırı, Moroi dünyasını sarsmıştı. Vampirlerin birçoğu ölmüştü. Fakat Strigoi'lar tarafından götürülen birkaç kurbanın yazgısı daha karanlıktı. Rose içinse bir kurban çok önemliydi. Dimitri Belikov. Dimitri! Şimdi Rose, yüzlerce Strigoi öldürdüğünü gösteren bir dövme taşıyordu ensesinde. Hem de çok nadir bulunan bir dövme. Rose seçim yapmak zorundaydı. En iyi arkadaşı ve hayatta kalan son Dragomir prensesi Lissa'yı korumak için ettiği yemini tutacak ya da Akademi'den ayrılarak sevdiği adamın peşine düşecekti. Aşkla ve tek başına! Dimitri'ye verdiği sözü tutmak için dünyanın öbür ucuna bile gidebilirdi. Ancak cevabı kan kokan bir soru Rose'un peşini bırakmıyordu. Dimitri kurtarılmayı isteyecek miydi?
Eyvah! İşler karıştı. Rose bu yükün altından kalkabilecek mi?
Dimitri'yi öldürmeyi başarabilecek mi?
Yoksa kapısına kadar gelen sonsuz aşka mı kapılacak?
“It/O (1986)” Stephen King
Bir korku eserinin konusu ne olur? Cinler, periler, hayaletler, vampirler, kurt adamlar; ya da daha gerçekçi korkular üzerinden yola çıkacak olursak örümcekler, yükseklik korkusu veya megafobiyi tetikleyen unsurlar diyebiliriz. Peki bunların arasından hangisini kullanırsanız başarılı ve belki de tüm zamanların en
