Kavramlara kafa yormak istemiyorum.
Ne olduğumu bile umursamadan, kendimi bu yoğun anlaşılmazlıkların içerisinde boğuyorum.
Sakinliğimi nasıl korunduğumu bilmeden... Saniyeleri sayıyorum.
Sanırım beni kolay yaralanabilir biri haline getirdiği için birilerinin yardımını kabullenmek bana zor geliyor, sanki bu beni, onların merhametine teslim ediyormuş gibi geliyor. Çünkü onlar bu durumda beni, benden daha iyi anlamış oluyorlar. Bundan daha önemlisi, beni bende gördükleri şeyler için yargılayacaklarını, benim üzerimde güç elde edeceklerini, şefkat duymayacaklarını düşünüyor olmam. Eğer durum böyle değilse, onların bana ulaştırdıkları bu içgörü, derin bir sevgi bağının başlangıç noktası olabilir. Hayır, insanların beni yargılayacaklarını düşünüyorum.
Tüm meseleyi kapatan temel fikir çok basit: Kanser hücreleri, normal hücrelerden iki kat daha hızlı geliştiği için, başarılı bir kemoterapi uygulamasının sonucunda tümör tamamen ölürken, hasta yarı ölü bir hale gelir.
Yerli manga dergimiz. Çizimleri oldukça başarılı ve hikayeleri ilgi çekici. Bir sonraki sayısını merakla bekliyorum. Okurken hem eğleniyorum hem takdir ediyorum. Manga kültürünü ülkemizde yeni seviyeye taşıyabileceğinize inanıyorum. Çizerlerin, editörlerin ve bu projeyi hayata geçiren herkesin eline emeğine sağlık.
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey gelip geçiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.