Kalbimi versem de birine ekse toprağa, sulasa, baksa ona. Her gün konuşsa, canım dese, ne güzelsin dese. Sonra çiçek açsa kalbim , sevdiğimin yüzünü güldürse... Okşayıp öpse taç yapraklarımı. Boğulmayayım diye su fışkırtsa yapraklarıma. Sonra gün batımına bıraksa beni. Kurulup yanıma açsa kitabını, bana duygularını okusa... Dünyanın en bahtiyar çiçeği olurdum o an. Bin gün doğumuna değişmezdim o gün batımını.