Giderken söylemekten ziyâde susup içine kapandığı dizelerini okudum şairin...
İnsanı yormadan, düşündürerek, uzaklara, en ıssıza, içine daldırarak okunan güzel dizeler. Arkada da "Yedi Güzel Adam" fon müziğiyle harika bir ziyafet çektim cançekişen ruhuma...
"Giderken Söylenmiştir..." Belki de en güzeli yapmıştır insan giderken susarak.. Belki mahcubiyetinden, başı yerde olduğundan diyememistir içindekini..
Giderken söylenememiştir ki hüzün damla damla, zehir zemberek dökülmüştür şairin kaleminden...
"Kimim ben, kendinden uzaklarda" derken kaybolmuş beni anlatmıştır dizelerinde..
"Eski bir yolsun ,Kimsenin geçmediği.." derken içimdeki yalnızlığa dem vurmuştur belki de...
Belki de en çok beni yazdığı için sevmişimdir İbrahim Tenekeci'yi .
"Beni göresin diye yaşıyorum, ey ölüm.." derken o da benim gibi çığlıklar atıyordur sessizce... Gör artık beni diye, gör artık beni....