Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Kitap kötüydü diyemem fakat sürekli kendini tekrar ediyor. Bu da bir süre sonra sıkıcı hâle geldi benim için. En iyi ihtimalle 100 sayfada bitecek bir hikayeyi, gereksiz betimlemeler ile 270 sayfa yapmışlar.
Gizli Bahçe
Mary Hindistan'dan Yorkshire'e gelen bir kızdır. Ailesi vebadan ölmüş ve Bay Craven onu malikanesine götürmek için hizmetçiyi görevlendirir. Bu malikanede gizli bir bahçe keşfeder. Dickon malikanede yaşayam bir hizmetçinin oğludur ve gizli bahçede tanışırlar. Dickon hayvanlarla çok güzel anlaşıp sohbet edebilir bu da Mary'i çok etkiler. Her fırsatta gizli bahçeye gider. Bir gün durduk bir zamanda hasta,yatalak, ölmek üzere olan kuzeni Colin ile tanışır. Colin normalde aksi huysuzdur. Fakat Mary'i çok sever. Buna bütün evdeki hizmetçiler ve doktor şaşırır. Colin'in annesi ölmüştür. Annesi öldükten sonra babası onlardan uzaklaşır. Colin ise çaresizce ölmeyi beklerken Mary onu hayata döndürür. Ona gizli bahçeden bahseder. Dickon ile tanıştırır. "Yaşayacağım Mary, sonsuza kadar yaşayacağım." Sözleriyle hayata tutunur kilo alır güzenşli günlerde bahçede koşarak yeşillere doyarak güçlenir. Uzakta olan babası rüyasında gizli bahçeyi görür ve Dickon 'un annesinden aldığı mektupla eve geri döner. Gizli bahçeyi açar ve Colin onun kollarına atlar. Babası şaşırır ve yürüyerek herkese nasıl güçlendirici artık yürüyebildiğini gösterir.
En sevdiğim kısım umudun en olmaz dediğin zamanda, herkes bitti dediğinde aslında hala bir şeyler düzelebilir mesajını vermesiydi.
Mary'nin o huysuz umutsuz mutsuz herkesi bıktıran halinden gizli bahçe sayesinde cıvıl cıvıl haline dönmesi de yine sevdiğim kısımlardı.
Gizli Bahçe
Şimdi kitaba başlarken,kitap hakkında söylenenlere kulak asmadim. Daha çok çocuklara hitap eden bir kitap diye bir kaç yorum ile karşılaştım. Kitabı çok beğendim bu durumda 26 yaşında olduğuma göre ya çocuk ruhluyum yada tam büyümeyi başaramadım :) kitaba gelecek olursak hiçbir şeyin geç olmadığı her zaman birşeyler için umut olduğunu anlatıyor yazar. Sonra doğayı sevmeyen veya büyükşehirlerde yaşayanlar için doğayı çok güzel anlatıyor ve insani büyülüyor. Kısaca sütlü kahve tadında bir kitaptı tavsiye ederim
Bana göre edebiyatta en zor şey sade bir anlatımla güçlü duyguları aktarabilmektir. Bunu eeen güzel başaran kişilerden birisidir canım Sait Faik.Kurgu atraksiyonuymuş, zorlu yazım tekniğiymiş hepsini çöpe attırıyor. Aforizma denilen türde cümlesi bile yok. Ama insanın içi eriyor onu okurken…Bunun sırrı bence kendisinin kibirden uzak, insana değer veren müthiş bir gözlemci olmasıyla birlikte her insanı çok iyi anlayabilme yeteneğinde gizli. Şu kitabı okuduğum esnada kendimdeki günlük,anlık ruh değişimlerinin neredeyse hepsini buldum.
İnsanlar kötü gibi genellemelere iyilerin hakkı yendiği için sinir olurum, “Karanfiller ve Domates Suyu”nda bana “haklısın, var işte böyle dişiyle tırnağıyla dünyayı dünya eden insanlar” dedi. “Süt” en çok sevdiklerimden oldu.Bir (yok iki)bardak sütle dünyadan, sıyrılmak istediklerinden kurtulup yeniden doğabilir misiniz okuyup bir deneyin derim.Hani böyle hayattan sıkılmış, hiçbir şeyden zevk alamaz haldeyken çok basit, minicik şeyler bizi yaşama bağlayıverir ya işte onun hikayesi “İzmir’e”. Ve sanır mısınız ki Sait Faik hep hayatı toz pembe görüyor, hiç kimseden şikayetçi değil, hiçte bile! “Söylendim Durdum” hayatımda işittiğim en güzel dırdırdı. “Bir Bahçe” ise gerçekten görüyor, duyuyor, hissediyor muyuz test ediyor adeta. Bunlar en çok iz bırakanlar ama değmeden geçen öykü yok. Anlayacağınız insanlığın binbir halini yine en gerçek, en sıcacık haliyle yüklemiş cümlelerin sırtına…Canım Sait Faik, sen öykücülüğün başına gelen güzel şanssın.Ve bu da Türk edebiyatına nasip olduğu için çok mutluyum
lord Colin,mavi gözlü minik..
içimi yumuş yumuş kıpır kıpır yapan, sevgi dolu bir kitap.yani bu yaşta hâlen çocuksu bir heyecan duymamı sağlayıp, yer yer bana kahkaha attırabilen bir kitapla tanışmak ve bu SİHİRli dünyada karakterleri izlemek çok keyifliydi.kızılgerdan'ın şenliği sayesinde kuşlarla ilgili harika bir belgesel izlerken buldum kendimi.o da en az kitap kadar hayran etti kendine.şimdi sözü burda bitiriyom, gerisi azccık aklımda duruversin ^ ^
Ahhh ne desemm nasıl anlatsamm... Hani moralin bozuk olur tadın olmaz kafanı dağıtacak seni mutlu edecek bir çırpıda bitecek ama asla bitsin istemeyeceğin içini kıpır kıpır ettirecek kitaplar olur ya hah işte o kitap bu kitap..
Aslında yaşadığımız olumsuzluklara o kadar odaklanıyoruz ki etrafımızda olup biten bir sürü güzel şeyden mahrum kalıyoruz olumsuz olan herşeyi bir kenara bırakıp güzel şeyleri görmeye onların var oluşlarını izlemeye odaklansak evrenin her yerinden mucizeler çıktığını görebilsek bizde kendi sihrimizi yaratıp olumsuz bütün düşüncelerden sıyrılabiliriz. Çünkü nasıl düşünürsek öyle olur..