Reyhan… İsmi ağzımda müthiş bir tat bıraktı.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Sevgi, sevdiğin ölünce azalmıyordu.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Canım acıyor, ama ağlamıyorum. Hem büyüdüm hem de ağlasam koşup gelecek kimse yok.
Canım acıyor, ama ağlamıyorum. Hem büyüdüm hem de ağlasam koşup gelecek kimse yok.
O gün yutamadığım, boğazıma takılan, kursağımda kalan o şeyin “hevesim” olduğunu yıllar sonra anlıyorum.
...uzaktan seviyordum, onun haberi olmadan, ona belli etmeden, ona anlatmadan. Şimdi de aynı durumdayım. Terk fark ben ayaktayken, onun mezarda olmasaydı.
Bazı geceler dümen gibidir. Saatler sabaha ulaşırken öyle bir döner ki, bütün hayatın seyri değişir, bambaşka bir yere kırar kaderi
Sayfa 77Kitabı okudu
"Bazı geceler dümen gibidir. Saatler sabaha ulaşırken öyle bir döner ki bütün hayatın seyri değişir bambaşka bir yere kırar kaderi..."
Çoğumuz devletin sigortalı ölüleriydik.
Ölen sevgilinin ardından
Geçtiğimiz kırk gün sana Bir gün, bana hergun mezar kazdılar.
....
Allah sabır versin dediler, valla bence de versin, dedim. Ne olur versin, hatta sabır neredeyse gidip alayım, ağacı varsa toplayayım, çiçeği varsa dikeyim, taşı varsa alıp boynuma asayım, sabır yağmur olup aksın altında islanayim istedim.
Sayfa 163Kitabı okudu
Güvendiğiniz dağlara kar yağdığında, üzülmeyin. Kıç üstü oturun ve sessizce aşağı doğru kayın. Baharı görene kadar.
Sayfa 160Kitabı okudu
Her şey insana yazılıyor diye düşündü; ama bazen ulaşmıyor. Bilmediğimiz nedenlerle dolaşıp duruyor hayatın içinde. Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu anlamıyor. Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor. Sonra bir gün, hiç hesapta yokken hiç beklemezken, başka alemlerdeki seyrini tamamlıyor senin olan şey, çıkıp geliyor ve seni buluyor.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Son Attığın Kartopunun İçine Taş Sakladığını Bilmiyordum
Bedenlerimiz pencerenin önüne çakılı kalırken ruhumuz üşüyen elleriyle kartopu oynuyordu. Ben seni bilerek ıskalıyordum. Bilerek az öteye atıyordum. Kartopu yanından zarif bir kuş gibi geçip gidiyordu. Beceriksizliğime gülüyordun. Sen bilerek kartopunu göğsüme atıyor, beni yıkmaya çalışıyordun. Her vurduğunda gülüyordun. Ağzın muzaffer ve gülüşle açılırken, gözlerinden alt etmenin mutluluğu ışırken yıkıldım. Sen gülerken yıkıldım. Son attığın kartopunun içine taş sakladığını bilmiyordum. "Ayrılmak istiyorum" cümlesi göğüs kafesi delen bir kartopuydu. içine "aşık oldum anla beni" gibi bir cümle saklamışsın. İkisi bir arada olunca dağ olsan yakalıyorsun biliyor musun?
Sayfa 159Kitabı okudu
Morg denen tek heceli bir kelime, o gün anladım. İki heceli olsa çıkmaz insanın ağzından. Bir kerede söylüyorsun, boğazına takılıyor, sonunu duymuyorsun.
Sayfa 163Kitabı okudu
İnsan, tükenir. Doğduğu andan ölümüne kadar büyüyor, gelişiyor, yaşlanıyor gibi görünse de içten içe tükenir. Eşya öyle değil, dokunmadığın sürece azalmaz ama insanoğlu ona da dokunur, suyunu çıkarır, yer , bitirir, yok eder.
Sayfa 148Kitabı okudu