Başımı kucağına yatırdım. Gözyaşları enseme dökülmeye başladı.
-Bu kadar mı, hepsi bu kadar mı? diye sordum.
-Bu kadar, diye yanıtladı.
-Daha yerimiz olduğunu sanıyordum.
Senden haber alamamak öldürücü. Çaresiz, anılar mezarlığında dolaşıyorum. Seni ilk görüşümü hatırlıyorum. Gördüğüm anda sana geç kalışımı. Yazmak diyorum, yazmak belki geri getirir göçen kuşları. Yazıyorum.
Üzgünken insan kendisini teselli etmeli:
Kalk ayağa lütfen. Bunun için üzülmeye değmez.
Sayfa 90Kitabı okudu
İnsan zihni her şeyi yapabilir; çünkü her şey onun içindedir, geçmiş olduğu kadar, gelecek de
Sayfa 69Kitabı okudu
Kalmak için hep bir bahanesi vardır insanın.
Sayfa 148Kitabı okudu
Yazı
- İyi ama neden yazmalıyım?
- Başka türlü kurtulamazsın. Eğer yazarsan, kafandaki her şey gerçeklik kazanır. Gerçeklerden de kimseye zarar gelmez. "Çünkü, gerçeği kolay benimseriz, belki de hiçbir şeyin gerçek olmadığını sezdiğimizden."
Sayfa 119Kitabı okudu
eşitlik, yalnızca matematikte var.
Sayfa 206Kitabı okudu
Bir zamansızlıkta neyi düşünebilir insan, hiçbir şeyi mi?
Sayfa 70Kitabı okudu
Bu yüzden az kişiye dost denir.
İyileşmenin bedeli yıkımdır. Çünkü güven, tehlikeye en açık penceredir.
Sayfa 229Kitabı okudu
Beklemeyince de zaman geçer :)
Zamanın varlığını hissetmeniz için, beklemeniz yeterlidir. Bekliyordum.
Sayfa 210Kitabı okudu