Hakikat, ona inanmayı bıraktığında dahi yok olmayan şeydir.
“Ben çok iyi bir insanım, kimseye zararım yok, inancım ve öğretilerim doğrultusunda yaşıyorum.” deyip beklemek iyilik ve kurtuluş için tek başına yeterli değildir.İyilik ancak ötekiyle tamamlanır.Ötekine el uzatarak, yardım ederek, gözlerinin içine bakarak, sesine ses olarak gerçek anlamına kavuşur.Anlamlı bir hayat ancak başkaları için bir anlam taşıyarak mümkün olur.Yani ötekinin hayatında anlamlı bir biçimde var olabildiğimiz ölçüde kıymetli bir hayat yaşayabiliriz.
İnsanlar istedikleri ama yapamadıkları şeyleri ötekinde gördüklerinde rahatsız olur ve onu törpülemeye çalışırlar.Dolayısıyla birilerinin sizde eleştirdiği, ezmek istediği şahsiyet fidanlarınıza sahip çıkın, koruyun.Çünkü dünya o fidanlara tarihinde hiç olmadığı kadar ihtiyaç duyuyor.
Günümüzde insana çok fazla anlam ve kuvvet atfedildiği.Post-truth dönemde popüler psikolojinin de etkisiyle modern insana büyük bir kutsiyet ve insan dışılık yüklenmiş vaziyettedir.Filmler, kitaplar, Youtube videoları, TED konuşmaları, motivasyon konuşmacıları ve girişimcilik hikayeleri hepsi ağız birliği etmişçesine, insanın eğer isterse her şeyi başarabileceğini, her şeyin üstesinden geleceğini, zengin olacağını, mutlu bir hayat süreceğini ve travmalarını bir gecede atlatabileceğini söylüyor.Bu kutsama sanılanın aksine faydadan çok zarar getiriyor.Çünkü bu açıklamalar ayakları yere sağlam basan ve gerçek hayatta karşımıza çıkan fikirler, söylemler ve pratik değildir.
İnsanın kalbi ve hali bir zaman sonra umut beslediğine, haber beklediğine benzer, onun rengiyle renklenir.İşte bu yüzden kimi beklediğimize ve kimden medet umduğumuza dikkat etmemiz gerekir.