Rivayet odur ki
Gökyüzüne aşık kadın sevgisine karşılık alamayınca kendini bir yıldıza asar. Kadının karşılık bekleyen sevgisi o kadar büyüktür ki yıldız o sevgiyle daha çok parlar. Yönünü kaybedene yön olur. Işığını kaybedene ışık. Lakin hiçbiri yıldızı tatmin etmez. Yıldızın beklediği kendini asan kadın hatrına karşılıklı bir sevgidir. Şimal Yıldızı'nın bu kadar parlak olmasının hatta şiirlere şarkılara bu kadar konuk olmasının asıl sebebi budur. Diyeceğim o ki bazı sevgiler gerçekten karşılıksız kalır. Ancak bu sevginin özel olduğu, yön buldurduğu ve ışık saçtığı gerçeğini değiştirmez.
O, Tanrı Apollo ise kendisi bir çoban ya da onun gibi bir şey olmalıydı. Gökyüzüne ait değil, düşük seviyede, karaya ait biriydi o. Kadın çobanlar belki mitolojik hikayelerde Tanrılarla arkadaşlık ediyor olabilirdi ama bu Hikayelerin sonu zavallı ölümlü için genellikle kötü biterdi.
Sayfa 222 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
