"Şimdi çıkıp gitsek merak edecek biri var mı?"
"Nereye?"
Bilmem, dercesine omuz silkti. "Gölgelere karışsak?"
"Gölgelere mi karışsak?"
"Gölge olup geceye karışsak?"
Gözlerimi kısarak Dünya'ya dair bir sır veriyormuş gibi fısıldadım.
"Gece olup gölgeyi anlamsız kılsak?"
-Rakun
Bitmez insanoğlunun prangaları....
...
"Gönlüm uçmak isterken semavi göklere,
Ayağım takılıyor yerdeki gölgelere .."
youtu.be/xxTfAp7naGc?si=...
Gölgelere Dair
Suların karardığı bir çağda birtakım günah yüklü
gemiler harekete hazırdı / iyice biliyorum
gölgeler vardı / kalın tasmaları vardı gölgelerin /
ürkek sesler suları yarıyordu / bakıyorsunuz
kuşlar bayağı gülüyordu / karanlık gölgeleri
ürkütüyordu / onlar bağlı olmayı hoş
görüyorlardı / korkarken ölümü düşünüyorlardı
muhakkak.
Kafaları kalındı
Bir şeylere, birisine bağlanmaya deli gibi ihtiyaç duyduğun ama artık hiç kimseye güvenemeyeceğini hissettiğin oldu mu?
Artık eskisi gibi olmadığın ama yenilenen benliğini tanıyamadığım oldu mu?
Kendini bulmak için bir yolculuğa çıkmayı, sevdiğini bildiğin ve hiç denemediğin ama seveceğine emin olduğun şeyleri yapmayı deli gibi arzuladığın lakin bulunduğun noktadan ileri tek bir adım atamadığın, hayallerine elini bile uzatamadığın, görünmez prangalara hapsolduğunu hissettiğin oldu mu?
Sabah uyandığında o günün sana çoktan hazırlanmış sorumluluklarla, paketlenmiş açılmayı bekleyen dertlerle geldiğini fark ettiğin oldu mu?
Acının hem dünden kaldığını hem de yarından geldiğini anladığın, artık katıksız sevinç duymayı bir hayal ürünü saydığın, ağlayamayacak kadar kayıtsızlaştığın oldu mu?
Her şeyi ardında bırakıp gidecek psikolojide olup çoktan hayatından vazgeçtiğin fakat senden vazgeçemeyenler yüzünden çakılıp kaldığın oldu mu?
İçindeki medcezirleri dışa dökemediğin; bir baş ağrısını bile, çocukluk sayarlar, diyip kendine hak görmediğin; uzanıp tavanı seyretmeyi bile sadece herkesin uyuduğu geç vakitlere bırakabildiğin; rüyalarında huzur bulmaya çalışıp kabuslarla boğuştuğun oldu mu?
Tek bir sıcak kalp aradığın ama bunun gerçek olmadığını anladığın oldu mu?
Kendini gölgelere sakladığın ama ışığını söndürdükleri için zifire bulandığın, artık bırak önünü, kim olduğunu bile göremediğin oldu mu?
"Şimdi kızıl ufukları seyret,
Seslerin içimizdeki yankılarını,
Gölgelere asılmış zamanın çığlıklarını,
İnsan kalabalıklarını."
#MA_A
"Gönlüm uçmak dilerken semavi ülkelere, ayağım takılıyor yerdeki gölgelere..." Necip Fazıl Kısakürek
Yaşama uğraşının çağrısı
Solgun ay ışığının gölgelere hükmedişini izlerken, ölüm dedim.
Birçoklarının istediği birçoklarının da korktuğu ölüm.
İstediğimde gelmeyen ölüm.
Sözlerimle sizlere ölümü aktardığım an, oturur çanın çalmasını beklersiniz dedi iç sesim.
Hiç kimse anlayamaz! hiç kimse de anlamayacak….
Sigara dumanı ile boğmak istediğim soluk düşüncelerime bir de
Televizyon ve medyaya dair...
Herkes gözünü büyük hayata dikmiş durumda. Nedir büyük hayattan kastımız? Gazetelerin, televizyonların, internetin yani medyanın daha eski ve geniş kapsamlı ismi ile kitle iletişim araçlarının önümüze koyduğu hayat! Orada siyasi tartışmalar var, ekonomik çalkantılar var.Afet ve felaketler var, savaşlar, kavgalar, zulümler, gasplar var. Ünlülerin