Dosteyevski bir keresinde şöyle demişti: “Beni korkutan tek şey var: Acılarıma değmemek.” Kamptaki davranışlara, acılara, ölümlere ve son içsel özgürlüğün kaybedilemeyeceği gerçeğine tanıklık eden şehitlerle tanıştıktan sonra bu sözler sık sık aklıma geliyordu. Çekilen acılara değdiği söylenebilir; bu insanların acıya katlanma yolları gerçek bir içsel başarıydı. Yaşamı anlamlı ve amaçlı kılan şey insanın elimden alınamayan işte bu ruhsal (tinsel) özgürlüktür.”
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.