Zülfü Livanelinin okuduğum dördüncü kitabı.
Açıkcası bu kitap beklentimin çok altında kaldı bir Huzursuzluk ya da Serenad etmesede Son Ada yine okunmaya değerdi.
Sakin, güzel bir adada alışılagelmiş bir hayat yaşarken; doğayı, insanı, kendinden başka birşeyi sevme yetisi olmayan bir misafirin gelişi ile ada sakinlerinin ona karşı gelemeyişi ile yaşananlar güzel bir şekilde anlatılmış.
