Sonunda dakikalarca sonra, bir baş işaretiyle kendime oturma izni verdim. Ama bu sefer de mahsus merdivenin en rahatsız yerini seçtim. Allah'ım ne güzel şeydi dinlenmek! Nasıl da koşmuşum. Pişman değildim fakat, hak etmiştim. Bir kron istemeyi sen misin aklından geçiren?! İşte bunun sonucu, işte bunun cezası. Tatlılıkla öğüt vermeye başladım kendime, bir anne gibi. Gitgide yüreğim yufkalaştı, yorgun dermansız ağladım...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.