Birinin ölümüne şahit oldunuz mu? Hele ki sevdiğiniz birinin ölümüne? Ya da bir ölüm sessiz olabilir mi? Her iki sorunun cevabını da Simone de Beauvoir bu eserinde çok akıcı bir dil(çok nadir bilinmedik kelimeler de kullanılmış) ve iyi bir betimlemeyle aktarmış ki sanki olayı yaşayan biz okurlarmışız gibi. Bir kızın, annesinin küçük bir kaza sonucu hayatta en korktuğu şey olan "kanser" e yakalanmış olmasını, annesi ile olan ilişkisini, annesinin yaşamını ve hastaneye yatırılma anından ölüme sessizce gidişine değin geçen süreyi anlatmış. Eseri okurken, hayattayken sevdiklerimizin kıymetini bilmemiz, ölüm çat kapı gelmeden yaşanabilecek her şeyi yaşamamız gerektiğini bir kez daha anlıyoruz. Bunu eserdeki şu cümleyle çok iyi özetlemiş Simone de Beauvoir; "Sevdiğimiz bir kişi öldüğü zaman, sağ kalmak suçunun kefaretini yüreğimize işleyen bir pişmanlıkla öderiz." Etkilendiğim ve sanki o hastane odasında yatan kendi annemmiş gibi hissederek okuduğum bir eserdi. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Sevdiklerimizin kiymetini onlar hâlâ hayattayken bilmemiz dileğiyle. Keyifli okumalar.

Sessiz Bir ÖlümSimone de Beauvoir · İmge Kitabevi Yayınları · 2019749 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serapp