Gündüz Vassaf'ın 20. Yüzyılın sonlarında İngilizce olarak kaleme aldığı bir eserdir. Totaliter düzenin günlük hayatımıza etkisi üzerine kaleme alınan bu eser, devlet totalitarimizminden ziyâde insanın her anında var olan bir perspektif ile sunuluyor. Yazar, totalitarizmi muhtelif başlıkların ekseninde insanın gündelik hayatına aldığına ve bilhassa gönüllü totalitarizme razı olduğu kanısıyla esere son verir. İnsanın doğumundan ölümüne geçen süreç içerisinde yaşadıkları, sevinçleri, hüzünleri, âşkları vb. konular üzerine eğilerek örnekler verir. İnsanın kendini "totaliter" zihne teslimiyeti ile ele alır. Şahsen biraz mübalağalı buldum. Bunun sebebinin tespitlerini ve analojilerini birçok alana teşmil etmesinden kaynaklandığını düşünüyorum. İnsanın zihnini dumura uğratabiliyor, fakat muhkem karşılığı olmayan savlar söz konusudur. Meselâ insanın kendine sürekli bir baskı uguladığı yahut sürekli toplumun totalitarizmine maruz kaldığını söyleyip, akabinde psikiyatriyi neredeyse tamamen reddetmesi beni bir hayli düşündürdü. Kendi yazdıkları da aslında psikolojik bir yoklama diye düşünüyorum. Yazar, bilimsel olarak elbette ayağı yere basan görüşler hatta çıkarımlar sunabilmektedir. Fakat rasyonel aklın alabileceği çok yönlü kazanım söz konusu olmayacaktır. Ancak şunu de söylemeden geçemeyeceğim. Eser yer yer ve bölüm bölüm beni bungun bir hâlet-i rûhiyeye gark etmiş olsa da tümevarım metodoloji açısından kitabı beğendim. Eserin insanı pür-taaccüp ile tezyîn etmesi "totalitarizm" mefhumunu daha geniş pencerelerden seyretme /görme imkânı arz etmesi hasebiyle okunması gerektiğini düşünüyorum.

Cehenneme ÖvgüGündüz Vassaf · İletişim Yayınları · 202010bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şükrü Mehmet YİĞİT