Eğer mutlulukla, son derece haz dolu heyecanların bir devamlılığı kastediliyorsa, bunun imkansız olduğu açıktır. Coşkun bir haz durumu sadece bir an ya da bazı durumlarda ve aralıklı bir şekilde saatler ya da günlerce sürer ve istikrarlı ve daimi bir alev şeklinde değil, ara sıra parlayan bir kıvılam gibidir. Mutluluğun, yaşamın amacı olduğunu söyleyen filozoflar da kendileriyle alay edenler kadar bunların farkındadırlar. Mutluluk diye bahsettikleri şey, hayat boyu mest olmak değildir; az ve geçici acılardan oluşmuş bir varoluş içindeki anlar ile şüphesiz edilgin değil etkin olan pek çok ve çeşitli hazlardır ve tüm bu şeylerin temeli olarak da yaşamdan bahşedebileceğinden fazlasını beklememektir. Böylesi bir yaşam, ona sahip olma şansı olanlarda, her zaman mutluluk ismine layık görünür. Böylesi bir varoluş da yaşamlarının hatırı sayılır bir kısmı boyunca pek çokları için şanstır. Eğitimin ve toplumsal düzenlernelerin mevcut sefil durumu, bunun herkes tarafından ulaşılabilir olmasındaki tek gerçek engeldir.