Bu Ülke kitabını okurken duydum daha doğrusu Balzac'a olan büyük sevgisini dile getirmesi ilgimi çekti, şu ilginç sözlerle içindeki Balzac sevgisini ifade etmiştir:
“Balzac edebiyatta ilk aşkımdır. Düşünce dünyasına onunla girdim.” (Jurnal, 10.12.1966)
“Her mayıs Balzac’la yeniden doğarım. Dante için Vergilius ne idi bilmiyorum. Yarı yolda bırakan bir kılavuz… Balzac’la başladım yazı hayatına, Zweig ömür boyu yaşadı ve Balzac’ı, eserini tamamlayamadan öldü. Yıllardır yazmak istediğim bir Balzac var: Belki de hiçbir zaman gerçekleşmeyecek bir rüya.”
Sadece Cemil Meriç'in hayranlığı değil en sevdiğim yazarlardan biri olan
Stefan Zweig R.Rollandla yazdığı mektupta “Siz nasıl bir Beethoven’cıysanız ben de bir Balzac’cıyım. Otuz yıldır Balzac okuyorum, hayranlığımdan hiçbir şey kaybetmeden tekrar tekrar okuyorum.” diyerek heyecanını dile getirmiş ve benim merakımı bir kat daha arttı ve ilk önce
Balzac okumaya başladım. Balzac'ın hayatı beni çok etkiledi bana kalırsa Cemil Meriç,Stefan Zweig ve onu sevip büyülü bir hayranlık duyan insanların Balzac'ın olağanüstü yaşamındaki acılarında kendilerini görmüş olmalarıdır.
Günün 15 saatini çalışmaya adayan bu adamın başarısız olması imkansız (Balzac imkansızı imkanlı kılmaya çalışmaktan haz alırdı. :) ) Ve bu adam hayatında giden tüm olumsuzluklara rağmen umudunu hiç kaybetmeden çalışması beni baya bir etkiledi. Balzac odasına astığı bir söz vardı "Onun kılıçla sona erdiremediğini ben kalemle tamamlayacağım." bence Hz.
Mevlana Celaleddin-i Rumi 'nın şu sözünü duymuş olsaydı bunu da yanına eklerdi : “Gönülden isteyene, uzaklık yoktur.” aslında Balzac bu sözle karşılaşmamış olsa bile onun inancının bu yönde olduğuna eminim çünkü benliğini çalışmaya adamış biridir Balzac.
“Bütün gücümle çalışıyor, günde on beş saat yazıyordum. Güneş yükselirken ben de kalkıyor ve sadece koyu bir kahve içip öğle yemeğine kadar çalışıyordum.” (Syf. 357)
Lev Tolstoy'un çok sevdiğim ve haklı bulduğum bir sözü var. "Başkalarının hayatından ders alın. İnsan bütün hataları kendi yapacak kadar uzun yaşamıyor."
İşte sizlere gerçek bir yaşamöyküsü üstelik başarısızlıklarla elde edilmiş bir yaşamöyküsü. Stefan Zweig'in akıcı anlatımı ile kitabı okumuyor aynı zamanda yaşıyorsunuz. Bana göre bir biyografi ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi, ahh canım Zweig bu eserini tamlayabilmesini ne çok isterdim. Başta Balzac hakkında bir fikrim yokken şimdi onun en büyük hayranlarından biriyim. Elbette bu herkeste böyle olacak değil.Balzac'ın ailesine başkaldırıp istemediği mesleği bırakması ardından edebiyata yönelmesi , yaşamının sonuna kadar süren talihsizlikler, aradığı sevgiyi tam olarak bulamaması vb. birçok sebepten ötürü kendimi Balzac'a yakın hissettim.
Günlerden bir gün, 1819 baharında noterdeki masasından bir anda kalkar ve üzerinde çalışmaya başlamış olduğu tozlu evrakları öylece bırakıp gider. Özgür ve mutlu tek bir gün bile geçirmediği bu hayattan bıkmıştır artık. Kararlı bir şekilde yaşamında ilk kez ailesine başkaldırır ve ne bir avukat ne bir noter, ne bir hâkim ne de bir memur olmayı istediğini sözünü hiç sakınmadan söyler. Burjuvalara özgü bir meslek sahibi olmayı kesinlikle istememektedir. Yazar olmaya kararlıdır ve gelecekte yaratacağı başyapıtlar sayesinde bağımsız, zengin ve ünlü olacaktır. (Syf. 55)
İyi ki başkaldırışı yapmış ve kararının arkasında durmuş .Yaşamı boyunca ona sadece kendisi destek olmuştu sadece "kendisi"... Şimdi daha iyi anlıyorum " “Çektiğim acılarla ihtiyarladım" derken ne demek istediğini. Aynı kaderi yaşıyor olmak bir tesadüf mü Balzac?
Bu bir inceleme değil sadece eserin bende uyandırdığı duyguları sizlerle aktarmak istedim.Ben okurken hem keyif hem ders aldım. Dilerim sizde benim kadar keyif alırsınız. Kitap bitti ama ben hayata yeni başlıyorum.
Yirmi iki yaşıma kadar
Nasıl bir hayat sürdürdüğümü
Hayal bile edemezsiniz.” (Syf. 56)
BalzacStefan Zweig · Can Yayınları · 2017369 okunma
·
43 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
