ne var ki, alışkanlıktan değil, düpedüz içimizden gelen dürtüyle sevgi ve saygıda karar kılmış, düpedüz kendi gönlümüzle dostluğa yönelmişsek, varlığımızdaki bizi peşinden sürükleyen akıntıyla sevdiğimizden koparılıp uzağa götürüldüğümüzü hisseder gibi olduğumuz an, acı ve korkunç bir andır kuşkusuz. dostu yadsıyan her düşünce ağulu dikenini kalbimize batırır, kendimizi savunmak için başvurduğumuz her darbe kendi suratımıza iner.
...
ve buradan kopuşun da gerçekleştirilmesi, bu bağın da koparılıp atılması gerektiğine bir türlü inanmak istemezler.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.