Yahya Kemal, Neşât'ı'nin bir gazelinden yalnız şu beyti, edebiayattan anlayan bir Fransız'a okuyup îzâh ediyor. Diyor ki adamcağız: "Pes doğrusu! Bu beyitten başka hiçbir eseri olmasa kâfîdir ."
"Ettik o kadar ref'i teayyün ki Neşâtî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız."
(Maddeden sıyrılıp mânâya inkîlab işini öylesine ileriye götürdük ki son derece parlak -üstelik cilalanmış, yani gösterme kabiliyeti artırılmış- aynanın karşısında bile görünmez olduk