İnsana, nasıl dost olacağı her zerrede zikrediliyordu aslında sayınca sayılamayanlar da gelince akıllara. Bu zenginliğin içinde "Yalnızım" diyebiliyor, düşebiliyordu çıkmazlara insan... Anlatılmayan dertler hastalık oluyordu vücutlarda, birbirine ulaşamayan sevginin bağı düğüm olup kalıyordu, bizli cümleleri tüketen sen ve benler çoğaldıkça uzaklaşan kalpler, yaklaşmıyordu birbirine. Çünkü insan, sevgiye dost olmadan hiçbir şeye dost olamayacağını göremiyordu ve sevginin olmadığı bir yolda da rastlamıyordu fedakârlığa, vefaya... Oysaki dünya, dostluk üzere halk edilirken mayasına konulan sevginin ulaşacağı gönülleri her daim bekliyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.