Şubat '92'de, Nilgün Marmara'nın annesi Perihan Marmara, bana Nilgün'ün günlük tuttuğu iki defter ve yazılarından oluşan "deste deste kağıt" teslim etmişti. İkimizin de amacı, bütün bu "malzeme"nin içinden basıma uygun olan yazıların seçilmesi ve kitaplaştırılmasıydı. "Malzeme", oldukça karışıktı;
çalışma, aralıksız dört ay sürdü. Günlük tutlan defterlerde, mektup ve şiir taslakları, okunan kitaplardan notlar, çeviriler, fragmanlar vardı ve hepsi de, düzensizce, Nilgün'ün ruhunun rüzgarlarına göre yazılmış, çizilmişti.