Gönderi

GİRİŞLER 844 - ORPHEUS'A SONELER
İŞTE bir ağaç yükseliyor. Ah o dupduru yükselişin! Ah Orpheus şarkı söylüyor! Ah o ulu ağaç kulağımdaki! Susuyar her şey. Ama yine de suskunlukta bile yeni bir başlangıç var, bir işaret ve değişim. Hayvanlar bürünmüş sessizliğe, çıkıyorlar aydınlık, çözülmüş arınanın içinden, yuvalarından, saklandıkları yerden ve görülüyor o zaman, değil kurnazlık yüzünden ya da korkudan, böylesine içlerindeki sessizlik, çünkü işitiyorlar. Kükreme, bağınş ve hırlama azalıyor yüreklerinde. V e az önce orada kulübe bile olmayan yerde, kucaklamaya, en derinlerdeki arzulardan doğan bu sığınağı öyle bir geçidi var ki, sütunları titremekte,­ yarattın sen onlara duyma yetisindeki tapınağı.
Sayfa 25
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.