Yağmur kokusu
Bahçe kapısından çıkarken sırılsıklamdı. Fırtınanın salladığı lambaların donuk aydınlığındaki kimsesiz sokaklar bile güzeldi. Nerdeydi insanlar? Onlar yalnız evleri yanarken dışarı uğrarlardı. Dünyanın şakırtılı yıkanışına karışmanın sevinci içinde yavaş yürüyordu. Savrulan iri damlalar yüzüne çarptıkça daha istiyordu. Bu yürek büyütücü sevinç var olmanın yaşamanın sevinciydi; biliyordu.
Sayfa 127 - missKitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.