Buna rağmen avizelerinizin ışınlarını sevgiyle resmettim; onlar sevdalı bir hüzünle o kadar çok şeyi, o kadar çok kişiyi okşamışken şimdi temelli söndüler. Resmin küçük boyutlarına rağmen belki ön plandaki kişileri tanıyıp tarafsız ressamın büyük soylulara, güzel kadınlara ve yetenekli erkeklere tıpkı sizin gösterdiğiniz eşit yakınlık gibi eşit bir değer atfettiğini fark edersiniz. İnsanlara göre gözükara bir uzlaştırma, mantığa göre aksine yetersiz ve adaletsiz; bununla birlikte topluluğunuzu büyüğü kadar bölünmemiş, ondan daha uyumlu fakat canlı, bundan böyle göremeyeceğimiz küçük bir evrene dönüştürmüştü. Dolayısıyla sizinkine benzer salonlara girip çıkmamış, “kibarlığın” kibirli olmayan düklerle iddialı olmayan romancıları bir araya getirmesine şaşıracak ilgisiz birinin yelpazemi görmesini istemem. Öte yandan bu tür bir yabancı bu yakınlaşmanın kötü yanını, yani aşırıya kaçtığında karşılıklı gülünç laflar etmekten başka alışverişe imkân tanımayacağını da anlamaz belki. Sağdaki koltukta snop görünümlü büyük bir yazarın, aptallığını yeterinceaktarabildiysem, bakışlarındaki ifadeden hiçbir şey anlamadığı aşikâr, göz gezdirmekte olduğu şiir hakkında nutuk çeken bir büyük soyluyu dinlediği sahneyi de karamsar bir gerçekçilikle yüklü bulacaktır kuşkusuz.
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.