proust ve tanpınar'ın kitaplarıyla ilgilenmeye başladığımdan beri uzun süreli bellek, istemli ve istemsiz bellek, belleğin ve geçmişin yeniden canlanması üzerine düşünmeye çalışıyorum. bu konuda karşıma çıkan en açık şey, bir anının hatırlanmasında mekanların, eşyaların, insanların, kitapların veya sanatın her zaman bir katalizör görevi görüyor olması. evet biz bir anımızı ya da bir kitabı isteyerek de kolaylıkla hatırlayabiliriz fakat bu kitapla bizim aramıza bir aracı girerse uzun süreli belleğimiz bunu daha çok seviyor. okuma grubumun bugünkü ahmet hamdi tanpınar yayınında tam olarak bu konudan bahsedeceğim