Abdülhamit'in dediği doğru olandı. O gittikten sonra her şey daha kötü oldu.
Sultan yine bir gün Yıldız Sarayı'nın penceresinden dalgın dalgın uzaklara bakarken kendi kendine;
"İlk önce baskıdan söz ederler, çeşitli haklar isterler sonra da bu isteklere büyük devletlerin destek vermesini sağlarlar, bu tutum ayrı bir devlet kurmaya dek gider. Koca devletler hep kendilerinin oyuncağı olacağı, satrançta piyon olarak kullanacağı devletleri çok sever, onların kurulmasına önayak olur. Bu, tarih boyunca hep böyle süregelmiştir. Biliyorum ki ileride de böyle olacak. İşte bu yüzden varsın bana 'Kızıl Sultan' densin. Koyu istibdatçı densin. Benim yegâne gayem 'hasta adam' diye niteledikleri devletin ömrünü uzat mak. Memleketi imar etmek. Daima tetikte olmaktır. Şahsıma isnat edilen bütün suçlamaları elimin tersiyle bir kenara iterim. Yeter ki memleketimin ömrü bir gün dahi uzasın," diye konuştu.
Abdülhamid Han ne kadar memleketini düşünüyorsa, onun karşısında olanlar, muhalifleri de "her şey memleket için" diyorlar dı. Eğer hürriyet yayılırsa, Tanzimat ilan edilirse bütün kargaşanın ortadan kalkacağını düşünüyorlardı.
Sayfa 34Kitabı yarım bıraktı
·
267 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.