Yorgunum. Sana karşı koyacak gücüm kalmadı. İkinci çocukluğuma girdim. Seni olduğun gibi göremiyorum. Kim olduğumu bile unuttum. Bütün ömrümce ürktüğüm şu kahrolası mutluluktan başka bir şey duymuyorum. Hayat elden giderken gelen mutluluk. Direnecek, iş görecek yerde, boyun eğmenin, düşler görmenin mutluluğu, çürümeye başlamış meyvenin tadı.
Sayfa 295 - İş Bankası Yayınları, Kırgınlar Evi
·
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.