ISTANBUL TÜRKÜSÜ
Istanbul'da, Boğaziçi'nde,
Bir fakir Orhan Veli'yim;
Veli'nin oğluyum,
Târifsiz kederler içinde.
Urumelihisari'na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
"Istanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım,
Senin yüzünden bu hâlim."
Istanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalım,
Boynuna vebâlim."
Istanbul'da, Boğaziçi'ndeyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Târifsiz kederler içindeyim.
Sayfa 74Kitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.