Burası çok hüzünlüydü. Minicik ağlamış olabilirim :')
Adını düşünerek bekledim, bekledim. Çıkardığım kontrol edilemez sıkıntı ve çaresizlik sesleri duyarak, adını defalarca haykırdım.
Yanaklarımdan yaşlar dökülüyordu. Kalbim bir ipin ucunda asılıydı. Sıkı sıkı tutunduğum umut, bağlarından kurtulmuş, ulaşamayacağım kadar uzaklaşmıştı. Ruhumun parçalandığını hissediyordum.
İçimde kalan cılız ışık da titreyerek söndü.
Sayfa 373 - NoraKitabı okudu
·
503 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.