Öne Çıkan Yorum
Sümeyra hanım emeklerinize sağlık. Kitabı birden fazla alanda ve birbiriyle ilişkisini kurarak o kadar güzel incelemişsiniz ki, birşeyler yazmadan geçmek istemedim. Zaman ilerledikçe günümüz okurunun Meursault’a bakışı geçmişteki okurlara kıyasla daha farklı. Daha yakın demeliyim hatta. Çünkü onun temsil ettiği alana doğru hızla ilerliyoruz. Eğer yanlış anlamadıysam siz de buna benzer bir durumu vurgulamışsınız. O bölüm özellikle dikkatimi çekti. Hem yazarın hem de karakterin değerini ortaya koymak adına önemli bir çıkarım.
Tekrardan ellerinize sağlık. Keyifli okumalar dilerim…
İyi akşamlar Necip Bey. Evet, Meursaultvari tutumların arttığını gözlemlediğimi söylemekteki amacım, dediginiz gibi profillerin o yone doğru kaydığını vurgulamaktı ki maalesef bunu iyiye yoramıyorum. Sayıları pek de azımsanmayacak bir okur kitlesinin Meursault karakterini yücelterek ekolleştirdiģini görüyorum. Şüphesiz ki edebiyat dünyasının en çarpıcı karakterlerinden biri olduğunun ben de farkındayım. Fakat okurların bu konuya biraz daha objektif ve gerçekçi yaklaşabilmelerini isterdim.
Değerli yorumunuz için teşekkür eder, sizleri daha sık görebilmeyi dilerim. Verimli okumalar, sevgi ve saygılar...
Aziz Nesin’in ‘Surnâme ‘ eseri de benzer bir konuyu işliyor..İdam cezasının tam olarak içinde yaşadığımız toplumda karşılığını gerçekçi bir şekilde işlemiş..
İncelemenin bir yerinde değindiğiniz idam cezası hakkında diğer cephede yer alanlar ile düşüncelerim ortak .BAZI SUÇLAR için idam cezasının gerekli olduğunu düşünenlerdenim.Mesela ülkemizde geçmiş yıllarda bir anket yapılıyor ve katılan insanların 3/2 si idam cezasının yeniden gelmesini benimseyeceklerini söylüyor.Kayseri’de küçük bir çocuğu ,üvey annesi ve anneannesi bir olup öldürdükten sonra parçalara ayırıp kurtuluyorlar.Anket bunun üzerine yapılmış.Vahşi suçlara vahşi cezalar verilmesi gerektiğini düşünenlerdenim.
Güzel inceleme👏🏻👏🏻
Toplumumuzun bu konuya dair fikrinin tek bir anketle belirlenemeyecek kadar değişkenlik gösterdiği kanaatindeyim hocam. Halkın kararı önemli elbette fakat algıları yönetilmeye müsait bir halkın kararı, ne kadar kendi kararıdır? Platon'un da 'Devlet' adlı eserinde değindiği gibi belirli bir bilinç seviyesine ulaşmadığı takdirde çoğunluğun kararı lehimize olmayabilir. Tabii son noktada, halihazırdaki yönetim biçimleri içerisinden demokrasiden yanayız :)
Konumuza dönecek olursam idam cezası olacaksa şayet bunun belirleyicilerinin hükümetlerin politikaları değil, evrensel yasalar olması gerekir. Geçmiş acılarımızı da hatırlatarak ülkemizde bunun garanti edilebileceğine dair inancımın zayıf olduğunu belirtmek isterim. Garanti edilmediği takdirde telafisi mümkün olmayan durumlar vardır ki ölüm cezası bunlardan biridir. Katil ve sapiklar bir yana, bir düşünce suçunun(?) ölümle noktalanabileceği bir coğrafyada yaşayınca -konunun ehemmiyetinin yanı sıra- insan ister istemez daha da temkinli ve sağduyulu yaklaşma ihtiyacı hissediyor.
Yanlış anlamadıysam 'bazı suçlar' ölüm cezasını haklı kılar demişsiniz. Burada şöyle bir açıklama yapmak isterim: Bizlerin 'bazı'sı ile yasaların 'bazı'sı farklılık gösterebilir. Adalet sistemimizde devlete karşı işlenen suçlar, kişilere karşı işlenen suçlardan daha ağır cezalar gerektiriyor. Örneğin kimi zaman pek önemsemedigimiz bir dolandırıcı, gündeme oturan bir azılı katilden daha suçlu bulunabiliyor. 'Devlet bütünlüğüne karşı' olan suçların ucunun biraz açık öldüğünu da eklemek isterim.
Ezcümle olarak; kararları duygusal dalgalanmalarına göre sürekli değişkenlik gösteren bir toplumdan müteşekkil, sağlıklı bir siyasetin yürütülemediği ülkemiz için idam cezası, ekstra tartışmalı bir konu.
Yorumunuzdan hareketle konuyu belli boyutlardan ele almaya çalıştım sadece ama konunun bir de derin bir insani boyutu var elbette.
Düşüncelerinizi paylaşmak suretiyle sağladığınız katkı için teşekkür ederim.
Çok başarılı bir inceleme olmuş adaşım :)
Camus'nun bütün yasaklara rağmen insan düşüncesini dile getirmenin bir yolunu mutlaka bulur, dediğini anımsıyorum bir yerden... Adeta eserin bütün alt metinlerini okumuş, yorumlamışsın.
Yabancılaşmanın en habis olanı, insanın kendine yabancılaşması sanıyorum. Bunun en göze çarpan ifadesi, belki de meşru acıları yaşamayı reddetmesidir. Jung'un bütün ruhsal hastalıkların temelinde, acıların görmezden gelinmesi olduğunu söylemesi bize hayli yol aldırır... Fakât nasıl sözü yine Jung Reis'e getirdim bilemiyorum :)
Emeğin vefa bulsun güzel kardeşim. 🌹☘️
"Meşru acıları yaşamayı reddetmek" Meursault'yu anlatan çok kaliteli bir ifade oldu.
Sen Jung'u zikretmeyeli epey olmuştu, özlemiştik. Acıların yaşanmasıdır biraz da insanı insan kılan. Travma ve yas gibi zorlu süreçleri bile aşabilmek için yapılması gereken ilk iştir acının kabulü ve yaşanması. Bazen törensel ritüellerle, bazen ağlayarak, bazen konuşarak, bazen ise sadece susarak... Ama her ne şekilde olursa olsun mutlak yaşayarak!
Sarf ettiğin güzel sözler için teşekkür ederim güzlerin ardına gizlenen Sümeyra.. :)
1 sonraki yanıtı göster
Güzel bir yazı olmuş, emeğinize sağlık. :)
Teşekkür ederim. Sizinki de üzerine düşünülmüş özenli bir 'inceleme'ydi, emeğinize sağlık :)
1 sonraki yanıtı göster
Okuduğum kitapların incelemelerini sizin sayfanızdan takip ediyorum o kitaptaki anlatılmak istenenleri o kadar güzel yorumluyorsunuz ki kitaptan sonra incelemeleriniz ayrı bir haz veriyor ,dilinize kaleminize sağlık 💐💐
hangi yorumu okusam bir yerlerden eksik hissediyordum, bu yorum okuduğum en itidalli yorumdu bana kalırsa. teşekkür ederim bu bakışı yansıttığınız için...
Yorumunuz beni onore etti, teşekkür ederim. Nice verimli okumalarda buluşmak üzere selam ve saygi ile..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.