Süfyân-ı Sevrî'ye sormuşlar:
-"Bir zâlimi, çölde susuzluktan ölüme mahkûm olmuş görürsek ona su verelim mi?" Süfyân:
-"Vermeyin, bırakın ölsün. Çünkü ona su verip onu hayâta kavuşturmak, yapacağı zulümde ona yardımcı olmaktır." dedi. Diğerleri ise ölmeyecek kadar su verilir. Başka hiç bir sûretle tarafına bakılmaz, demişlerdir.