Buz gibiydi her zaman, her zerresine kadar. Tek bir cümlesi ile beni yıkar, harabelerimde dans ederdi acımadan. Tek bir bakışı ile öldürür, ayağıyla eşelediği küçük çukura gömerdi beni. Rüzgârlarında savurur, duvarlarından duvarına çarpardı. Zaman zaman yanındayken bile, kendinden mahrum bırakırdı beni. Güneş pek vurmazdı benim kıyıma. Ama... Arada öyle şeyler söylerdi ki bana, damardan yüksek doz verilmiş mutluluk uyuştururdu tüm hücrelerimi.
Kırk farklı hayat yaşasam, kırk farklı mutluluk tatsam o bir cümlenin verdiği mutluluğu veremeyecekti hiçbir şey. Emindim.
Sayfa 396Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.