Artık insanı değil, bireyi konuşuyoruz çünkü. Devir değişti, dertler, bakış açıları... hayat değişti.
Değişen hayat bizden koşulsuz sevgiyi söküp aldı, kabullenmek acı, kabullenememek daha da acı...
"Bir elin parmakları kadar olan o dakikalara daha ne kadar tutunacak, iplikleri atmış bir battaniyeyle örtünmeye çalışır gibi, kendimi daha ne kadar o dakikalarla örtmeye çalışacaktım?"
◇
"İnsan kendisinin eksik bir parçasını bulmak umuduyla âşık olur. O yüzden de, âşık olduğu insanı düşünürken, kişisine göre değişmekle birlikte, az ya da çok hüzünlenir. Çok eski bir zamanda kaybettiği, özlemle andığı, uzaklarda kalan bir odaya adımını atmış gibi hislere kapılır. Bu hissi ilk keşfeden sen değilsin. O yüzden telif hakkı için başvuru yapmaya da kalkma.”