Yollardaki çamur aşılmaz bir hal almıştı. Soğuk odalara, elbiselerin altına, hatta kemiklere kadar sızıyordu; ister istemez bir ürperti sarıyordu insanın bedenini ve ruh nasıl da kötü bir haldeydi! Tam anlamıyla kötü, hüzünlü değil. Sanki yeryüzünde bir daha ne güneş, ne ışıltı, ne renk olacaktı, sanki sonsuza dek bu ıslaklık ve çamur, gri balçık ve nemli sis olacaktı ve rüzgâr sonsuza dek esip üfürecekti!
Sayfa 81Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.