Varoluşun kendini aşkınlığı inkâr edildiği takdirde varoluşun kendisi çarpıtılır. Maddeleştirilir. Varoluş, sadece bir şeye indirgenir. İnsan olmak ise kişiliksizleştirilir. Daha da önemlisi, özne bir nesneye dönüştürülür.
Bunun nedeni, öznenin tipik özelliğinin nesnelere açık olması nesnelerle ilişki kurması) gerçeğidir. Ve sebepler ve güdüler olarak iş gören değerler ve anlamlar terimleriyle amaçlı (istemli) nesnelerle ilişki kurmak, insanın tipik bir özelliğidir. Kendini aşma inkâr edildiği ve anlamlara ve değerlere açılan kapı kapatıldığı zaman, sebeplerin ve güdülerin yerini şartlanma süreçleri alır ve insanı şartlandırma, yönlendirme işi "gizli iknacılara" kalır. Kapıyı kullanılmaya (yönlendirilmeye) açan şey maddeleştirmedir. Bunun tersi de doğrudur. Eğer kişi insanları kullanmak istiyorsa, ilk önce onları maddeleştirmesi ve bu amaçla onlara toptan belirlemecilik düşüncelerini empoze etmesi gerekir. “Sadece özerk insandan vazgeçerek,” diyor B. F. Skinner, "insan davranışının gerçek nedenlerine -erişilmez olandan kullanılabilir (yönlendirilebilir) olanadönebiliriz."
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.