''Zamanla herkes, kendisi için var olma gereksinimini duyar. Yumuşak huylu, cömert kimseler; zorba yaradılışlı olanlardan sadece biraz daha bencildirler. Bir gün, o ana kadar hiç fark etmedikleri bir şeyi anladılar; birinin çıkarı diğeri için hiçbir anlam ifade etmiyordu. İşte bunu anladıkları an mutlulukları da sona erdi.''