Epeydir okumak istediğim ve okuduktan sonra çok beklediğini düşündüğüm Kırmızı ve Siyah klasik olmayı sonuna kadar hak eden eserlerdendi bence. Belki de en itici karakterlerden biri olarak aklımda kalacak Julien Sorel. Ailesi tarafından sevilmeyen, çok kibirli, hırslı, duygusuz, soğuk, ne istediğini bildiğini sanıp bilmeyen, her hareketi hesaplayan, ona karşı davranışların altında hep bir şeyler arayan, sevimsiz bir karakter. İlişkilerinde hep "ihtiyatlı" olma güdüsüyle karar verdiğini düşünüp mantıklı hareket etme adına yanlış yollara sapmış olması da cabası. Din adamı olmak istemesi bile sadece bu mevki sayesinde saygı görmek hırsıyla alakalıydı. Kitap çok akıcıydı bir ara duruldu ama sonra yine aktı gitti. Belki Restorasyon dönemi biraz daha iyi bilinirse kitap tam oturabilir zira bende o siyasi olaylar biraz havada kalmış olabilir. Toplumsal sınıf farklılığı sürekli tekrarlanmış ve bir çok şeyin de sebebi olarak sunulmuş. Karakterlerin psikolojik analizleri de çok iyi işlenmişti. Sonlara doğru Sorel'in, başına gelen talihsiz olayla birlikte kendiyle hesaplaşması ve bir çok pişmanlıkla yüzleşmesi ve bunun için epey geç kalmış olması kitabın hüzünle bitmesine neden olsa da severek okudum. Son olarak "Siyah"ın rahipleri temsil ettiğini düşünüyorum ancak "Kırmızı" için net bir şey söylemiyorum ( o dönemde kimler kırmızı giyerdi?) . Bu konuda aydınlatırsanız beni sevinirim :). Keyifli okumalar...

Kırmızı ve SiyahStendhal · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202210,1bin okunma

·

433 görüntüleme

fazilet unal

@fazilet005 ·

1yıl

Kırmızıyı askeri üniforma olarak düşündüm ben çünkü napolyon hayranlığı var be asker olmak da istiyor bir yandan

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kevser