ÖLÜMDEN SONRA
Öldük, ölümden bir şeyler umarak;
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü.
Gök parçası, dal demeti, kuştüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak.
Sade hatırlıyor ve ağlıyoruz
Rüzgâr sarsmaz oldu penceremizi;
Günler gecelere devretti bizi;
Arasak bulamayız gölgemizi;
Hangi suya eğilsek namevcuduz.
Sayfa 22 - Cahit Sıtkı Tarancı, Sayı 80, 1 Kasım 1936Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.