Gönderi

"SONE"
Hangi ıssız mağarasında yalnızlığının Bir çığlıkla rüzgâr eser karanlıklara Hangi umut, korkuyla, yem olarak attığın Gecenin dağlarında uluyan aç kurtlara. Oysa ışıklarımın gün olduğu şehirde Ölüm bile yaşamak biçimindeydi Ayrıyız ya hiçbiri yok gözümde Bir başka dünyanın kederindeyim şimdi. Dev elleri sarmış bizi azap şeytanlarının Anlamsız bir bomboşluğun yankılarıyız Unutulmuş sokaklarında tedirgin insanların Bir çiğ gibiyiz artık, kimsesizlik üstünde Bütün yalnızlar gibi sessizliği gömülü Bütün yalnızlar gibi bir kere daha ölü.
Sayfa 117 - Oben GÜNEY, Sayı 498, 15 Mart 1959Kitabı okudu
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.