İlk önce kitabın içeriğinden bahsetmem gerekirse kitap, Ahmet Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı mektupların bir araya gelmesiyle oluşuyor. "Sabah gözlerimi sana açarım, akşam uykularımı senden alırım" diyen Ahmet Arif, Leyla Erbil'e olan yoğun aşkını bütün sözlerinde bize derinden hissettiriyor. Kişisel yorumuma gelince: Ahmed Arif güzel seven bir adam. Ama pes etmeyip her daim, ne olursa olsun sevmeye devam etmesi bir noktadan sonra bana 'yeter bırak bu kızı Ahmet!' dedirtti. Aşkı bana fazla geldi. Ki bunu en güzel kendi cümleleriyle ifade ediyor: "Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık, sana sıkıntı olurum."
Kitabın sevdiğim ve sevmediğim yanı aynıydı: Ahmet Arif'in aşkı. Belki de sevmememin nedeni; bir insanın başka bir insanı bu denli sevmesine, hiçbir karşılık beklememesine inanmayışımdandır. Her şeye rağmen okunması, Ahmet Arif'in aşkına tanıklık edilmesi gerekiyor bence. Keyifli okumalar diliyorum.
