Leibniz'in en önemli eseri esas olarak iyi bir Tanrı'nın nasıl olur da kötülük ve acı dolu kötü bir dünya yaratabileceği sorusunu ele aldığı uzun ve gerekçeli bir değerlendirme olan Theodicée (Teodise, 1710) adlı eseridir. Leibniz olası unsurların hepsi göz önüne alındığında, dünyanın Tanrı'nın yarattığı bu haliyle, yaratabileceğinin muhtemelen en iyisi olduğu sonucuna varmıştır: çünkü Tanrı'nın kadir-i mutlak (her şeyi gören) ve sonsuz rahmet sahibi (tüm iyilikleri barındıran) olduğu temel ilkesini kabul etmemiz gerekiyorsa, o halde böyle bir Tanrı'nın kasıtlı olarak kötü bir şey üretebileceği sonucu çıkarılamaz. Leibniz müziğe ve en güzel müzik parçalarının ahenkli bir bütün oluşturacak şekilde bir araya gelen unsurların uyumsuzluğundan doğduğuna dikkat çekerek dünyanın kusurlarının, toplam tasarımının bir parçası olduğunu ve dünyanın baki güzelliğinin bir tecellisi olduğunu ileri sürmektedir. O bakımdan, Leibniz'e göre: "Mümkün olan alemlerin en iyisinde yaşıyoruz.
Sayfa 70 - MemesisKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.